Wie is nou eigenlijk die Gerdi achter en zonder die camera? 

Nou, op 13 maart 1983 word ik in ieder geval geboren in Borculo als oudste -toen dus nog enige- kind van het gezin. Mijn ouders verhuizen nog voor mijn eerste levensjaar naar Ruurlo, waar ik opgroei en tot mijn 17e blijf wonen. Als ik mijn HAVO-diploma op zak heb ga ik een jaar naar de school van EF in Bournemouth (UK) om Engels te leren en te perfectioneren.

Na dit jaar in Engeland begin ik op de SPH (Sociaal Pedagogische Hulpverlening) in Enschede, maar na een jaar stap ik over op de verkorte SPW-4 in Doetinchem. Wanneer ik na het behalen van deze opleiding geen werk vind in het beoogde werkveld, kom ik bij Holland Pharma terecht – een groothandel voor apotheken en drogisten – waar ik order ga picken in het magazijn, even later doorstroom naar Ontvangst Goederen en weer even later naar de afdeling die nu Klantenservice heet. Eerst ben ik daar een van de medewerkers en vervolgens een van de teamleiders.

In de tussentijd loop ik in datzelfde bedrijf mijn (inmiddels ex-) man tegen het lijf en krijg met hem twee prachtige kinderen: Hailey (2014) en Tyler (2016). Het huwelijk houdt geen stand, ik beland in een burn-out en ga een andere functie bekleden binnen Holland Pharma in 2017. Samen met de kinderen verhuis ik in maart 2017 terug naar Ruurlo om (nog) dicht(er)bij mijn ouders te zijn, die de buitenschoolse opvang op zich willen nemen wanneer Hailey naar school gaat en later natuurlijk ook voor Tyler. Terug in het dorp waar ik ben opgegroeid dus.

Tijdens de burn-out krijg ik van de bedrijfs psycholoog de opdracht uit te zoeken welke activiteit mij energie geeft, waar ik blij van word. Daar hoef ik niet heel lang over na te denken. Dat is de fotografie. Foto’s maken heb ik altijd al graag gedaan. De kleine digitale camera ging altijd overal mee naartoe. Duizenden foto’s heb ik van mijn jaar in Engeland, vakanties, stappen, septemberfeesten, mijn kinderen, etc. Echt “mis” gaat het wanneer ik een spiegelreflex camera mag lenen van een collega. Wat een verschil! Dit is een Canon 350D als ik me niet vergis. Niet lang daarna koop ik er zelf een via Marktplaats. Enige tijd later verruil ik deze voor een nieuwe 450D en weer wat later kan ik een 7D overnemen van een kennis. Dit is de camera die ik tijdens de burn-out herontdek en met deze camera ook de liefde voor de fotografie.

Dit keer wil ik het echter eens niet halfbakken aanpakken en me gewoon echt eens verdiepen in hoe ik nu precies die betere foto’s kan gaan maken. Op dat moment doe ik eigenlijk maar wat en daar wil ik wel vanaf. Ik lees en kijk alles wat los en vast zit (wanneer ik een klein beetje energie heb) over fotografie en instellingen van de camera. Ik meld me aan bij Cole’s Classroom en ga af en toe eens met een collega bij Holland Pharma – Jeannette– op pad om plaatjes te schieten. Wanneer eind mei 2019 de belastingteruggaaf en het vakantiegeld dusdanig mee valt dat ik een extraatje heb, besluit ik eens te investeren in een fullframe camera en sinds 1 juni ben ik dan ook in het bezit van een Canon EOS 6D Mark II. Ik zie mijn foto’s beter worden en ik merk hoe ik steeds vertrouwder raak met de instellingen van mijn camera.

Momenteel maak ik foto’s van vrienden, familie en kennissen, maar breidt het zich ook langzaam uit naar bekenden van deze 3 groepen mensen. De opdrachten zijn divers: portretten, familiekiekjes, vriendinnenshoot, voetbaltoernooien, trampolinespringen, zwemlessen, verjaardagsfeestjes, huisdieren, belly/maternity, newborn, avondfotografie en zelfs een rouwreportage (van een uitgeleide) heb ik inmiddels mogen doen. Er staat desondanks nog wel van alles op mijn lijstje om nog eens voor de lens te hebben en uit te proberen.

Zie ik jou ook eens voor mijn lens verschijnen?

Mail me gerust voor meer informatie of gebruik het contactformulier op deze site.