Rondje Zutphen

De opdracht van oktober heet “Cityscape” en het was al even geleden dat Jeannette en ik een dagje gefotografeerd hadden. Eigenlijk zouden we vorige week gaan, maar toen waren de weersvoorspellingen niet best. Deze week waren de berichten veel beter. Dus, aan het begin van de middag gaan we al kletsend op naar Zutphen, de altijd mooie Hanzestad.

Naast de Cityscape had ik ook nog een andere opdracht die “de rode Draad” heet. Er zijn 2 groepen binnen de fotoclub die beide een beginfoto hebben gekregen. Gewoon een foto, zonder verdere uitleg of opdracht. Je zoekt zelf iets uit de foto waar je op voort gaat borduren. Je maakt een foto en stuurt die naar de volgende op rij, uiteraard ook zonder verdere uitleg. Anyway, daar had ik ook nog iets voor in gedachten wat het ongeveer zou moeten gaan worden. Dus 2 missies naast gewoon een gezellig fotografeeruitje.

Goed, de auto geparkeerd in de parkeergarage, op naar het centrum. De camera’s blijven nog even in de tas, want eerst gaan we ergens lekker lunchen. Zou dat ook bij het IJssel Paviljoen kunnen? Zoeken we op, lang leve de mobiele telefoons waar je tegenwoordig zo veel meer op kunt dan alleen bellen. Ja hoor, ze hebben ook een lunchkaart en mochten we binnen moeten zitten of buiten kunnen zitten maar moeten plassen, dan hebben Jeannette en ik allebei een QR code, dus geen probleem. Een heerlijk broodje van de chef (wit brood met gewokte kip in een licht pittige saus) staat er even later voor onze neuzen. Kopje verse muntthee erbij en een uitzicht op de brug en het water. Hoe fijn is dat?!

Daar aan het tafeltje met uitzicht op het water komen de camera’s uit de tassen en gaan de jassen er in. Die hebben we niet nodig, want jongens wat is het een prachtige na-zomer-dag in de herfst. We komen er achter dat we allebei een beetje van ons vertrouwde pad af zijn gestapt vandaag. Ik heb alleen mijn Canon M50 mee en Jeannette schiet met haar Nikon. Tussen de beide camera’s kan ik dus niet kiezen. Wel heb ik verschillende lenzen bij de hand en twijfel ik enorm welke ik ga gebruiken. Het wordt de kitlens (15-45mm) uiteindelijk, omdat 15mm wel handig is voor landschappen en het inzoomen naar bijvoorbeeld 45mm dan wel weer handig kan zijn voor de overige plaatjes. Lastig is het wisselende diafragma van deze lens, maar vooruit, daar vinden we vast een weg in.

Nou, magen gevuld, blaas geleegd, via de kade naar de binnenstad. Langs de waterkant is genoeg volk op de been. Er wordt volop genoten van de zonnestralen en van wat er over het water voorbij komt. We zien genoeg mensen waarvan we denken: ,,Dat zou een mooi portret opleveren, als we ze zouden aanspreken,” maar we doen verder niets met deze informatie. Misschien een volgende keer. Wie weet. We willen de mensen ook niet storen tijdens hun rustmoment langs het water en er is zo ook nog voldoende te fotograferen – een fotografe bijvoorbeeld 😉

Eenmaal de weg overgestoken richting de binnenstad blijkt het “open monumentendag” (of zoiets?) te zijn. De eerste kerk die we tegenkomen heft echter wel entree, dus maken we rechtsomkeert. Er is vast ook iets waar we gratis naar binnen mogen. We hebben geen idee wat we bij deze kerk precies zouden aantreffen, dus we weten ook niet wat we missen. Zo’n 50m verderop kunnen we wel zo naar binnen en na de markt over te zijn gelopen is er nog een galerie. Deze bewonderen we vooral om de ruimtes (waar je geweldige studio’s van zou kunnen maken) en minder om de kunst die er hangt.

Hier naar links, daar naar rechts, zo slingeren we het overvolle centrum van Zutphen door. Ergens op de hoek is een soort van bakker die ook ijs verkoopt. Ze hebben echter alleen nog maar citroen en lijken aan het opruimen te zijn. Okay, dan lopen we nog even verder naar een tentje dat zelfs een ijskaart heeft. Het seizoen lijkt al wat voorbij, dus geen vers fruit meer, maar we kunnen gewoon 4 smaken ijs uitzoeken en dan maken ze er iets lekkers van. Prima. Terwijl we wachten op ons ijs en later van die coupe genieten komt er van alles langslopen. Lang geleden, maar fijn dat het weer kan: op een terrasje zitten en “mensen kijken”. Ik hou d’r van. Zeker met een camera bij de hand.

Even verderop zit een wat oudere meneer op zijn rollator heerlijk van de zon en het rumoer om hem heen te genieten. Hij lijkt zelfs af en toe wat weg te dommelen met zijn hoofd op zijn ondersteunende hand onder invloed van dat lekkere zonnetje en de temperatuur. Als het draaiorgel ons allen van een vrolijk deuntje komt voorzien, beweegt zijn voet wat mee op de maat. Zal hij ook gedacht hebben: ,,Wat een heerlijke dag”?

IJsje en drinken op, nog wat plaatjes geschoten vanaf onze stoelen, tijd om verder te lopen. Korte tussenstop bij de Zeeman voor ondergoed voor de kinderen, onder het mom “nu we er toch zijn”, en weer door. We komen langs de fontein waar we de laatste keer dat we in Zutphen waren ook een heel stel foto’s hebben gemaakt en stoppen nog even op het busstation. Hier wil niet lukken wat ik in de planning had, maar ach, we hebben wel gelachen. Hup in de auto en kijken of we de parkeergarage ook nog weer uit komen. We moesten er namelijk in door gewoon een pinpas in het automaat te steken en er weer uit te halen en zo zouden we er ook weer uit moeten kunnen. Geen pincode nodig, geen parkeerkaartje meer dat je bij een automaat moet betalen en vervolgens binnen een x aantal minuten bij de slagboom scant om uit te kunnen rijden… Lang verhaal kort, het lukte, dus wij waren weer op weg naar huis.

Cityscape zou in het gouden uur of in het donker geschoten moeten worden. Dat ging niet helemaal lukken, want het was nog een beetje vroeg. Echter zou ik Jeannette afzetten bij het bedrijf van haar zoon in Lochem, maar bleef ik uiteindelijk mee eten en gingen we daarna in het donker nog even wat avondfotografie uitoefenen, voor ik Jeannette toch maar thuis af ging zetten. Niets zo veranderlijk als de plannen van een mens 😉

We hebben samen maar 1 statief en aangezien Jeannette de zwaardere camera heeft gebruik ik de aanwezige objecten om de camera stil te houden met deze lange sluitertijden. Het valt me zeker niet tegen wat daar nog uit komt, met een toch relatief goedkope camera, in deze slechte lichtcondities en zonder statief.

Volgens mij was ik zo rond 21.00 thuis. De iMac vond het nodig om op dat moment te updaten (waarschijnlijk omdat ik had aangegeven: “probeer later” en ’t wachten lang genoeg had geduurd), dus ben ik er maar over naar boven gegaan. In bed nog even een beetje tv kijken, om vervolgens heel snel in slaap te vallen. Hoe de serie is afgelopen die ik erop had gezet? Ik heb geen idee, maar gelukkig kan je tegenwoordig vrijwel alles gewoon terug kijken en hey, slaap is ook wat waard. 🙂